Die bezorgdheid uitspraak trof me. Ik kan ook bezorgd zijn. Wetend, dat het geen zin heeft, want meestal valt er niets te veranderen aan het gedrag of situatie van de ander. Vaak spreek ik die bezorgdheid ook niet uit.
Maar dat mijn onuitgesproken gevoel zwaar kan zijn voor die ander, daar heb ik nooit bij stilgestaan. Het is zo subtiel, dat het misschien amper bewust gevoeld wordt. Maar ik ga eens letten op die bezorgde gedachten. En ze dan voorbij laten waaien. Misschien wel zo licht voor iedereen.
En realiseer je dat het jouw gedachte over een situatie is en dat is niet hetzelfde als een gegeven feit.
BeantwoordenVerwijderenJa zeg, nooit over nagedacht. Maar inderdaad. Mooi is dat om je dat te realiseren.
BeantwoordenVerwijderenDat is intrigerend. Ik merk ook dat je soms de zorgen van een ander meevoelt. Maar ja, je kunt dat gevoel toch ook niet zo meer wegkrijgen?! Ik tenminste niet...
BeantwoordenVerwijderenZe zeggen niet voor niets: "Je mag meeleven, maar niet meelijden" Dat is voor beide partijen niet goed, maar vaak wel moeilijk, vooral als het iemand betreft, die dichtbij je staat
BeantwoordenVerwijderenDe mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest. Zorgen maken heeft geen zin, maar...we hebben ook geen knopje om het uit te zetten. alleen het bewust ervan zijn helpt al wel vind ik.
BeantwoordenVerwijderenIk zeg wel eens tegen iemand in mijn omgeving die erg bezorgd kan zijn: houd je bezorgdheid bij je want je besmet me er mee.
BeantwoordenVerwijderenAnderzijds is gedeelde smart, halve smart. Het gewicht kan wee kanten op gaan.
BeantwoordenVerwijderenGoed beschreven. Zet me aan tot nadenken. Want herken veel.
BeantwoordenVerwijderen