ouderwets ?

Gisteren was ik op verjaarsvisite. Het was een klein gezelschap van jong tot oud. De kinderen zaten rustig te knutselen. De volwassenen praatten met elkaar. Na een half uur viel me iets op. Er klonk geen pingeltje of vogeltje van een telefoon. Niemand werd nieuwsgierig gemaakt, welke virtuele boodschap er voor hen was. De aandacht was bij de mensen in de groep.
Waar ik ook ben of met wie ik ook praat, regelmatig is het geluid van de telefoon een aandachttrekker. Op zijn minst moet even gekeken worden, wie het is. En soms wordt er ook meteen gereageerd.
Zelfs als ik aan de dijk loop, komt er wel eens bij een andere hondeneigenaar een bericht binnen. En moet er geantwoord worden. Gelukkig heb ik dat zelf maar een heel enkele keer. Het lijkt me bijna terreur, als  altijd en overal  iedereen kan "inbreken" bij datgene wat je aan het doen bent.
Waarschijnlijk ben ik ouderwets in mijn gebruik van het mobieltje. Ik ben er blij mee en zeker in een noodgeval is het een voordeel. Het is een uitbreiding van de mogelijkheid om contacten te onderhouden. Maar voor mij is het niet in de plaats gekomen van een gewoon gesprek.