andere wereld

"Rio,dit heb je vannacht allemaal gemist"

 

 

kopt metronieuws iedere ochtend. Ik bedenk dan ,dat ik niets gemist heb. Net als die kleine groep Nederlanders geef ik niet om sport. Alle andere gun ik de spanning en mooie beelden uit Rio.
Met bewondering kan ik kijken , hoe een sport man/vrouw alle capaciteiten van lichaam en geest ontwikkeld om tot grote prestaties te komen. Maar in de huidige tijd is het natuurlijke verdwenen. Niet alleen doping., maar uitgekiende schema's ,voeding , supplementen en andere vormen van begeleiding verhogen de prestaties. En alleen "plakken"tellen. Zeker in de pers. Het 'de beste zijn" telt , zoals in zoveel facetten van het leven.
Ik probeer me wel eens een wereld voor te stellen zonder die drang tot winnen . Als kind gewoon leren op school voor de lol, zonder rapport. Spelletjes doen met plezier en tegen je "verlies" kunnen, maar dat niet als verlies ervaren. Je werk kunnen doen, zonder de ellebogen te gebruiken. Een functioneringsgesprek over op je plaats zijn met minder focus op je carriere.
Misschien dat die competitiedrang allerlei wetenschappelijke ontdekkingen stimuleert. Maar er zijn ook gevallen zoals bij het HIV-virus, waarin samenwerking van wetenschappers mensenlevens had kunnen redden.
Voorlopig blijft dit een gedachtespinsel. Maar ik ben blij, dat ik altijd heb kunnen werken met mijn eigen geweten als norm. Ik hoefde niet beter te zijn dan een ander.Het voordeel van een zwakke directie.