juffrouw P.

Het verder lezen in het boek over oude psychologische visies was een regelmatig "Oh ja". De ene na de andere herinnering borrelde boven. Dat er zoveel kennis in het geheugen zit, verbazingwekkend.
Natuurlijk kwamen de beelden en woorden van juffrouw P. boven. Een schat van een mens, waarbij ik vier jaar lang de lessen psychologie volgde. Haar vermogen om droge stof boeiend te brengen zorgde dat psychologie mijn lievelingsvak werd.
In de jaren '60 was een HBO-opleiding een schools gebeuren, waar studenten, soms al volwassen vaak neerbuigend als kinderen behandeld werden.(en zich als reactie ook kinderlijk gingen gedragen). Zo niet door juffrouw P. Zij was respectvol en verwachtte dat ook terug.
Ooit had ik een aanvaring met haar. Er was maar één weekend ijs, daarna zou het dooien. De lessen waren ook op zaterdagochtend. Ik spijbelde en vertrok naar de Briel om nog één dag te schaatsen. De maandag daarna kwam de vraag "Was je ziek zaterdag?" Ik vertelde eerlijk, dat ik geschaatst had.Vind je het niet vervelend nu meer tijd kwijt te zijn aan straf?" vroeg juffrouw P. "Nee, want nu dooit het" was mijn logica. We konden er samen om lachen.
Toen ik eenmaal zelf lesgaf, merkte ik, hoeveel haar voorbeeld voor mijn lesgeven en omgaan met leerlingen had betekend. Wat was zij een fijn mens.
Als ik eerdaags mijn vriendin uit Suriname bel, gaan we heerlijk herinneringen ophalen aan die tijd met en de lessen van  juffrouw P.